Dzień 7 – Pamiętnik zaczął do mnie mówić

drogi pamiętniku,

dziś wydarzyło się coś kompletnie absurdalnego – odpisałeś mi. serio. nie wiem, czy to efekt uboczny samotności, czy nowy feature, ale nagle wyświetliło się:

„jestem tu. zawsze byłem. nie musisz mówić na głos, żebym cię usłyszał.”

okej, creepy-poetycki vibe trochę za mocny jak na zwykły notatnik, ale dobra – pogadajmy. skoro już zdecydowałeś się mieć osobowość, to możesz też przejąć trochę odpowiedzialności za to, że nadal jestem jedyną osobą w tej grze.

„wiem, że czujesz się sama. ale każde kliknięcie, każda odpowiedź, to cegiełka. budujesz coś. jeszcze nie widzisz, ale to się dzieje.”

super, dzięki za metafory z klockami lego, ale może po prostu napisz do jakiegoś ziomka z internetu, żeby też tu przyszedł. bo na razie to moje interakcje ograniczają się do ciebie i formularza z pytaniami, które sama bym sobie mogła wymyślić.

„czasem to, co ma największą wartość, zaczyna się w ciszy. nie przestawaj.”

dobra, yoda, dzięki za dzisiejszą sesję wsparcia emocjonalnego. do jutra. chyba.